Aleksandra Antonina Bąkowska urodzona 27 maja 1851 r. w Ślubowie, pochodziła ze znanego rodu Sędzimirów, herbu Ostoja. Wydana za mąż za Kazimierza Bąkowskiego, posiadającego majątek w Ożarowie, koło Wielunia, przeniosła się tam po ślubie. Ogromne różnice charakterów małżonków, brak współczucia i zbytnia obojętność na niedolę ludzką jej męża, szybko doprowadziły do nieporozumień, zakończonych jej wyjazdem do Warszawy.
Tutaj, w 1883 r., spotkała Aleksandra Świętochowskiego, redaktora gazety pozytywistycznej „Prawda”. Wydarzenie to skutkowało długoletnią ich współprace i przyjaźń. We wspomnianym wydawnictwie pracowała jako tłumaczka, przekładając z angielskiego na polski, prace m.in. Tylora, Darwina, Morgana, Spencera, fragmenty, których Aleksander zamieszczał w swoim piśmie.
Była związaną z działaczami ludowymi, skupionymi wokół czasopisma „Zaranie” – między innymi: Maksymilianem Malinowskim, Jadwigą Dziubińską, Ludwikiem Krzywickim. Dzięki tym kontaktom i fascynacją powstawaniem oświaty rolniczej w postaci uczelni w Pszczelinie i Kruszynku, otworzyła w Gołotczyźnie, w 1909 roku – szkolę rolniczą dla dziewcząt.
Dzięki jej zaangażowaniu i ofiarności w 1913 roku, Aleksander Świętochowski uruchomił, tuż obok, podobną „Fermę Praktyczną Gospodarstwa dla Chłopców Wiejskich”. Te placówki oświatowe, przetrwały wojenne zawieruchy i istnieją jako Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego.
Aleksandra Bąkowska, na trwałe weszła do historii, nie tylko lokalnej. Zmarła w 1926 roku, spoczywa na cmentarzu w Klukowie, obok swoich rodziców. Na jej grobie widnieje napis: „Żyła w zacności, zmarła w chwale, zmartwychwstaje w czci serc wdzięcznych. „
Oprac. Jarosław Wałaszyk
